teleurstelling....

Een teleurstelling verwerken kan lastig zijn. Het kan je een uitzichtloos gevoel geven…..

In elke fase van je leven krijg je er mee te maken. In je vroegste jeugd al, als je niet dat cadeautje van Sinterklaas krijgt wat je zo graag wilde. Als je moeder even geen tijd heeft om een spelletje te doen. Als je groter bent, op school als je niet dat cijfer haalt waar je op gerekend had. Als tiener verliefd, en de liefde wordt niet beantwoord. Teleurstellingen waar je nu om kunt lachen, maar die je toen behoorlijk van je stuk brachten.

Als je ouder wordt heb je kleine en grote teurstellingen…kleine teleurstellingen zoals een dineetje dat niet door gaat, een vriendin die zo maar een afspraak afzegt, de vakantie verloopt anders dan gepland, dat is iets wat even een schaduw over je leven kan werpen, maar als je grote liefde je verlaat: dat kan je zo aangrijpen dat het verlammend werkt. Of je raakt je werk kwijt, of je gaat failliet. Dat kan je tijden maken tot een compleet ander mens. Je voelt je machteloos, en vindt het leven misschien wel een tijdlang uitzichtloos. Want je had een bepaalde verwachting en die is niet uitgekomen.

Natuurlijk moet je positief in het leven staan, het is fijn om je ergens op te verheugen, maar je moet wel zo ver komen dat de realiteit wel eens anders uit kan pakken. En je verwachtingen nooit te hoog spannen, want in dat geval komt de klap wel heel hard aan.

Het leven gaat bijna nooit zo zoals men dat voor zichzelf uitstippelt, maar de teleurstellingen zijn er nooit voor niets. Je leert er van, tenminste  als je er niet in blijft hangen.

Teleurstelling heeft altijd te maken met verlangen, en je wilt dat dit verlangen vervuld wordt. Maar helaas dit heb je niet zelf in de hand, en omdat je weer eens je verlangen te hoog gesteld hebt onderga je weer een teleurstelling, die weer pijnlijk is. In het Boeddhisme zegt men dat verlangen de oorzaak is van leed.  Wie teveel uitgaat van zijn verlangens, en daarin een positief resultaat verwacht krijgt harde klappen.

Mijn ervaring is dat wanneer je de klap incasseert, en inziet dat het doel dat je voor ogen had niet te bereiken is, pijnlijk is maar dat je realistisch moet zijn, het zat er niet in…accepteer de teleurstelling, en wacht op het posieve wat er na komt. We weten toch allemaal dat er meerdere grote liefdes in het leven zijn? Dqt het niet doorgaan van het dineetje vervelend was maar dat je heus nog wel weer eens uit eten gaat?  Dat  een faillissement heel erg is, maar dat je niet van honger zult sterven? 

Het mooie van ouder worden is, is dat je steeds minder teleurstellingen krijgt, omdat je geleerd hebt om er mee om te gaan. De reden daarvan is dat je nu heel andere dingen belangrijk vindt dan toen je jong was. O ja, je kan nog  steeds gekwetst worden, daar ben je mens voor, maar door je ervaring weet je ook dat het zo kan gaan. En dat iedere situatie  je een kans geeft voor ontwikkeling en inzicht. Die Boeddhisten denken zo slecht nog niet.