verrassing.

Het moge duidelijk zijn...ik ben geïnteresseerd in geschiedenis. En zeker ook wel in mijn eigen familiegeschiedenis. Toen mijn ouders en grootouders nog leefden had ik er totaal niks mee. Maar hoe ouder ik wordt hoe meer interesse er gaat komen.

Als kind van een jaar of 7 heb ik de broer van mijn oma ontmoet, de oom die net als een van zijn oudere broers al op heel jonge leeftijd uit haar leven verdween. Deze oom kwam terecht in Amerika, toevallig omdat de eerste wereld oorlog uitbrak, hij vaarde op een duits schip, en wilde niet voor Duitsland vechten en is gedrost. Dit weet ik nog maar sinds 2009. Ik heb nooit anders geweten dan dat mijn oma een broer en een zus had. Totdat een oudtante me jaren geleden vertelde dat er nog een broer was, die was weggegaan en niemand had ooit iets van hem weer gehoord. Ik ben gaan zoeken, en dank zij de DTB boeken van Midwolda (Oostwold) kwam ik er achter dat het gezin op het moment dat mijn overgrootmoeder in `1899 stierf, er 7 kinderen waren. 2 ervan zijn overleden in 1905, een tiener en een peuter, beiden meisjes. 1 broer (Dietert) stierf in 1925. Maar waar was de tweede zoon gebleven...Men dacht ook in Amerika. Omdat ik  contact had in Amerika, met een nicht in de derde lijn, waar ik als tiener al mee correspondeerde kreeg ik van haar gegevens waar overigens heel veel niet van klopte, maar nadat ik zelf in Amerika geweest was kreeg ik ineens van allerlei mensen mails met info maar ook vragen...En ineens zat er iemand bij die vermelde dat de verdwenen broer al in 1941 gestorven was in Zutphen.. Hij was dus meer dan 25 jaar niet in contact geweest met de familie, en zijn vader (mijn overgrootvader) stierf in 1945 zonder iets te weten...Vorige week kreeg ik een mail van iemand met gegevens die heel ver terug gaan, met de vraag om te checken wat er fout was...en ik gaf hem de info die ik had. Want hij had ook de hele lijn vanuit Duitsland waar de eerste Grimmius (eigenlijk was de naam toen nog anders) die ik kende geboren is. Heel interessant.
Maar wat nu zo geweldig is is dat hij een gescande foto stuurde van mijn overgrootouders...
Ze staan er op met hun 2 oudste kinderen... de jongste is dus "the missing person" De foto is niet duidelijk, toch vind ik dat de jongste op mijn broer lijkt toen die die leeftijd had.

Mijn overgrootmoeder trouwde toen ze 17 was, en stierf op haar 31e. Mijn oma was toen 4 jaar, en ze vertelde me 88 jaar later dat ze haar moeder nog zo voor de geest kon halen. Maar ze vertelde ook dat haar vader hertrouwde met een vreselijke vrouw, die 4 kinderen had en samen kregen ze er ook nog een stuk of 10... Geen wonder dat ze op haar 16e met mijn opa "regelde"dat ze moest trouwen ...Geen wonder dat er 2 jongens met de noorderzon vertrokken...

Ik heb in Amerika in 2009 gelogeerd bij de beide dochters van de Amerikaanse oudoom, en daar zijn geschiedenis leren kennen...getrouwd met een vrouw die niet voor de kinderen zorgde, een jongen en een meisje... hertrouwd en toen nog een dochter gekregen. De ene dochter is nu rond de 90 en bijzonder kras, geeft iedere dinsdag nog een rondleiding in een museum en maakt in haar vrije uurtjes prachtige quilts...haar man leeft nog. De andere dochter is bijna 80, en ook nog erg kwiek, ze is sinds 2 jaar weduwe. Hun broer overleed in 1982. Hij is de vader van het meisje waar ik als tiener mee correspondeerde..dat meisje is nu over de 60, net als ik. Toen haar dochter 17 was is die hier 4 maanden geweest. Raar idee, wat ons bindt is die ene vrouw, die maar 31 jaar is geworden...

De man die me de foto stuurde is een achterkleinzoon van Harm Berend Grimmius en Etjen Tjakkes.
Zoon van devrouw van bijna 90. Hij was of is misschien nog wel chirurg, heeft 9 broers en zussen die over heel Amerika verspreid wonen...