teleurstelling....

Een teleurstelling verwerken kan lastig zijn. Het kan je een uitzichtloos gevoel geven…..

In elke fase van je leven krijg je er mee te maken. In je vroegste jeugd al, als je niet dat cadeautje van Sinterklaas krijgt wat je zo graag wilde. Als je moeder even geen tijd heeft om een spelletje te doen. Als je groter bent, op school als je niet dat cijfer haalt waar je op gerekend had. Als tiener verliefd, en de liefde wordt niet beantwoord. Teleurstellingen waar je nu om kunt lachen, maar die je toen behoorlijk van je stuk brachten.

Als je ouder wordt heb je kleine en grote teurstellingen…kleine teleurstellingen zoals een dineetje dat niet door gaat, een vriendin die zo maar een afspraak afzegt, de vakantie verloopt anders dan gepland, dat is iets wat even een schaduw over je leven kan werpen, maar als je grote liefde je verlaat: dat kan je zo aangrijpen dat het verlammend werkt. Of je raakt je werk kwijt, of je gaat failliet. Dat kan je tijden maken tot een compleet ander mens. Je voelt je machteloos, en vindt het leven misschien wel een tijdlang uitzichtloos. Want je had een bepaalde verwachting en die is niet uitgekomen.

Natuurlijk moet je positief in het leven staan, het is fijn om je ergens op te verheugen, maar je moet wel zo ver komen dat de realiteit wel eens anders uit kan pakken. En je verwachtingen nooit te hoog spannen, want in dat geval komt de klap wel heel hard aan.

Het leven gaat bijna nooit zo zoals men dat voor zichzelf uitstippelt, maar de teleurstellingen zijn er nooit voor niets. Je leert er van, tenminste  als je er niet in blijft hangen.

Teleurstelling heeft altijd te maken met verlangen, en je wilt dat dit verlangen vervuld wordt. Maar helaas dit heb je niet zelf in de hand, en omdat je weer eens je verlangen te hoog gesteld hebt onderga je weer een teleurstelling, die weer pijnlijk is. In het Boeddhisme zegt men dat verlangen de oorzaak is van leed.  Wie teveel uitgaat van zijn verlangens, en daarin een positief resultaat verwacht krijgt harde klappen.

Mijn ervaring is dat wanneer je de klap incasseert, en inziet dat het doel dat je voor ogen had niet te bereiken is, pijnlijk is maar dat je realistisch moet zijn, het zat er niet in…accepteer de teleurstelling, en wacht op het posieve wat er na komt. We weten toch allemaal dat er meerdere grote liefdes in het leven zijn? Dqt het niet doorgaan van het dineetje vervelend was maar dat je heus nog wel weer eens uit eten gaat?  Dat  een faillissement heel erg is, maar dat je niet van honger zult sterven? 

Het mooie van ouder worden is, is dat je steeds minder teleurstellingen krijgt, omdat je geleerd hebt om er mee om te gaan. De reden daarvan is dat je nu heel andere dingen belangrijk vindt dan toen je jong was. O ja, je kan nog  steeds gekwetst worden, daar ben je mens voor, maar door je ervaring weet je ook dat het zo kan gaan. En dat iedere situatie  je een kans geeft voor ontwikkeling en inzicht. Die Boeddhisten denken zo slecht nog niet.

wat leefden ze eenvoudig toen

Wij die geboren zijn in de jaren na de oorlog, tijdens  of er voor hebben toch duidelijk wel een heel andere jeugd  gehad  dan de jeugd van nu….

Mijn oma’s zijn geboren in 1893  en  1896.  De eerste, ik noem haar maar even oma Antje, vertelde me 4 dagen voor haar overlijden hele verhalen. Haar moeder was gestorven toen ze vier jaar oud was, en dat ze zich haar moeder nog zo voor de geest kon halen….ze  had 3 broers en twee zusjes en vader hertrouwde met een vrouw die ook 4 of 5 kinderen had, deze vrouw kreeg er nog een reeks kinderen bij. Mijn overgrootvader had 19 kinderen verwekt. Dus je begrijpt mijn oma die net als haar broers en zussen  het heel slecht had wist helemaal niet wat een jeugd was… op haar 16^e heeft ze in overleg  met mijn grootvader besloten  te “moeten” trouwen.  Ze zijn 70 jaar getrouwd geweest

De andere oma, Lukina verelde me ooit, dat ze een strenge heerszuchtige vader had…plezier bestond er niet… de man was een fanatiek geloofsverkondiger die ook nog eens zelf mensen ging dopen in de Westerwoldse A.. Niks dansen en plezier maken zoals ze zo graag wilde…op haar 18^e is ze gedwongen  te trouwen met een oud-koloniaal  die vreselijk dronk. Later heb ik gehoord dat mijn overgrootvader ook drankzuchtig was, en ook dat hij een kind verwekte bij een van zijn dochters…ik durf er niet aan te denken wat voor jeugd mijn oma gehad heeft.

Beide families waren allesbehalve rijk, dus iets van een pop of wat dan ook voor speelgoed zullen ze nooit gehad hebben…

Oma Lukina  nam na 4 a 5 jaar een moedig besluit: ze is gaan scheiden…wat dat in die tijd betekende laat zich raden…ze had geen kinderen en daarom besloot ze dit te doen,  in het zelfde jaar is ze met mijn opa getrouwd en heeft net als oma Antje  7 kinderen (in leven) gebaard.

De jeugd van hun kinderen zag er al weer anders uit…armoedig ja!  Zeker die van mijn vaders kant. Maar daar werd gelezen, voorgedragen  en onderling gespeeld. Hun jeugd speelde zich voor een deel in de oorlogstijd  af. Mijn vader was 16 toen de oorlog uitbrak, moest zich melden op een gegeven moment voor de arbeitseinsatz,  dat werd vluchten, gepakt worden  en anderhalf jaar gevangen zitten op het eiland Borkum.  Zijn oudste zus heeft gedurende 4 jaren omdat ze TBC  had haar leven door gebracht in een tentje. Dit gezin heeft honger en kou gekend. Opa werkte op een fabriek maar het geld was geen vetpot.

Oma Antje  vertelde dat ze nooit echte armoe gekend heeft in haar leven, dus ik ga er vanuit dat ze de oorlog doorgerold zijn zonder  echte problemen. Maar echte luxe hebben ze ook niet gekend.  Ze vertelde (Nieuwjaarsdag 1987) dat ze kort daarvoor aan een van haar zoons gevraagd had: Wat vind jij nou van je jeugd? Ik heb het idee dat jullie te kort gekomen zijn, als ik nu naar de kleinkinderen kijk zie ik dat ze met 3 jaar een fiets met zijwieltjes hebben, met 6 jaar een gewoon fietsje. Als ze naar de middelbare school gaan een nieuwe grotemensen fiets,  met 16 jaar een brommer en er zijn al verschillende die met 18/ 19 jaar een auto hebben…Het antwoord  van mijn oom was. .Ach moeder, materiële zaken hadden we niet, maar het zijn zulke dierbare herinneringen, in de zomer bonen punten, emmers vol en ondertussen met elkaar zingen”  de saamhorigheid van toen daar weegt toch niks tegenop?

Mijn oma Lukina is voor het eerst buiten de provinciegrens geweest in 1953. Haar zoon was om het leven gekomen in Brabant, samen met mijn opa en mijn vader hebben ze hem begraven…alles betaald door de kerk, wat natuurlijk wel terugbetaald  moest worden. Mijn oma Antje kwam pas in de 60er jaren zover, doordat mijn ouders  in het westen gingen wonen. Deze generatie heeft de wereld nog gekend zonder auto’s, vliegtuigen en het openbaar vervoer pas toen ze al lang en breed volwassen waren.  Ze wisten van het bestaan van treinen, maar  er was geen geld en ook geen noodzaak voor om er mee te reizen. Auto’s waren er al rond 1900, maar dan alleen bij de zeer rijken zoals textielbaronnen…in het Noorden en zeker op de dorpen duurde het nog veel langer voor er een auto verscheen.

Misschien dat ze voor de oorlog  wel eens familie bezochten met de tram… of met de Snikke, bootverbinding bv in de Pekela’s.  Hun kinderen hadden veelal fietsen (na de oorlog) tweede of veel meer handsjes  In hun vroege jeugd amuseerden ze zich met slootje springen, bokje springen hinkelen  en de natuur verkennen.  Verder waren ze lid van de jongens en meisjesvereniging. Vandaaruit werd natuurlijk ook van alles georganiseerd.

Deze jeugd liep of fietste naar leeftijdsgenoten, schoolkameraadjes. Hier in  de provincie Groningen liep je gewoon door de achterdeur naar binnen, en daar was de warmte van een kopje thee met  misschien een meelkoekje, meeeten mocht bijna altijd…en deze  mensen hebben Nederland weer opgebouwd  met de generatie die na hun komt…Ze hebben genoten van de nieuwigheden, genoten van hun het eigen autootje wat ze eindelijk konden kopen..van eerst de radio en toen de TV…en nu, diegenen  van toen, als ze nog leven genieten van hun kleinkinderen…met hun Nintendo, Playstation, I pod en I pads….Maar ook zich afvragend: waar zijn de spelende kinderen, de kinderen die speelden met tollen, ballen,  badmintonrackets, zaklopen en koekhappen…

poffert en kunst

foto van website

de Groninger Kroon

Maandagavond was ik in de Groninger Kroon. Dit is een gebouw in de Reiderwolderpolder Omgebouwd tot een expositie ruimte van prachtige kunstwerken op allerlei gebied.

Ongeveer om de 6 weken is er een expositie met een bepaald thema. Deze keer genaamd: Hollands Glorie. Er is een thee (koffie) schenkerij aan verbonden en men kan er genieten van een heerlijke high tea. 

                           foto website

Eerst iets over de boerderij en de ligging…Als je er heen rijdt heb je prachtige vergezichten, dat alleen al is een schilderij op zich.Vanaf de parkeerplaats heb je het gezicht op Duitsland.

De expositieruimte is door middel van een gang verbonden terras met een authentiek arbeidershuisje. Rondom dit huisje is een sfeervol terras onder oude appelbomen van het ras “Groninger Kroon”Hier dankt het gebouw dus ook zijn naam aan. 

het arbeidershuisje aan de buitenkant

groninger kroon appels

Samen met haar man is Wilma van Linge eigenaresse van de galerie/theeschenkerij. Ze serveert oa de originele Povvert..dit is een soort gebak wat je eet met roomboter en suiker. 

povvert...wordt gemaakt in pan op gas

Ook kun je er vlierbessensap drinken. Ondertussen kun je dan genieten van de kunst om je heen. Wilma zoekt heel zorgvuldig naar thema’s en kunstwerken om daar tentoon te stellen.

Wilma vertelde dat Maxima eens zei: de (echte) Nederlander bestaat niet..En ik ben dat eigenlijk wel met haar eens, een Groninger is heel anders dan een Brabander. De een viert geen carnaval, de ander wel. Wij eten Povvert en zij Bossche Bollen…We zijn Nederlanders tijdens het oranje voetbal, Koninginnedag en bij rouw en trouw van het koningshuis. Maar wat is dan verder wel echt Nederlands? Vraag het Duitsers, Japanners, Amerikanen of wat voor volk ook dan zegt men: klompen, tulpen, schaatsen… 

En dat is waar deze expositie over gaat. Er zijn prachtige schilderijen te zien van tulpen, en verdere “Hollandse”dingen. Een boeren echtpaar (elk apart) deze schilder schilderde op plastic tafellinnen..Heel apart. Een andere schilder nam de “oud’ Hollandse tegeltjes als ondergrond en als simpel (klein detail” ) schilderde hij er iets moderns bij. Verder was er keramiek, mooie tulpen vazen..en bronzen beelden die met het schaatsen te maken hebben. 

op tafelkleed plastic geschilderd

                            

keramiek

oudhollands, maar dan geschilderd.  

 bovenstaande foto's zijn eigen foto's

schaatsers in brons website foto

Wilma stuitte tijdens haar zoektocht op iemand die met geitensokkenwol materiaal werkt..en ja dat is ook uit de Nederlandse cultuur..Hele aparte dingen stonden er. 

                                                                         eigen foto's

Verder was alles mooi opgefleurd met voorjaarsboeketten met echte tulpen.

                                eigen foto

Het authenthieke arbeidershuisje is ontzettend leuk om te zien, en je wandelt er automatisch naar toe als je de kunst bekijkt. Ik zou zeggen als je eens in de buurt van Winschoten bent, plof dan niet op een terrasje neer (dat kan altijd nog) maar bezoek de Groninger Kroon. onderaan vindt U een situatie kaartje.

eigen foto zijkamertje

                                                                

                                                                   website foto

website foto

website foto

                                                                              

                   

Huninga’s heem Pitch en Putt.

Tips in de buurt:

De toren van Finsterwolde met zicht over de prachtige polders

Glasbalzerij ‘Old Ambt”in Nieuweschans.

Klokkengieterij in Heiligerlee…(vlakbij een prachtig monument van graaf Adolf)


Kinderwagenmuseum in Nieuwolda

Monumentale boerderij Dijkstra in Midwolda

Er is nog veel meer te zien in deze omgeving, misschien voor een toekomstig blogje….

Groningen heeft heel veel te bieden voor de toerist, jammer dat er zo weinig bekend is.

dement

Iedereen vergeet wel eens wat. En naarmate je ouder wordt vergeet je vaker iets..En dat heeft helemaal niets met dementie te maken. De ziekte van Alzheimer is een VORM van dementie.

Meestal begint de ziekte rond de 70 jaar maar soms openbaart deze vorm van dementie zich al op jongere leeftijd. Alzheimer is een aandoening waarbij er zich in sommige delen van de hersenen door stofwisselingsstoornissen opeenstapelingen van eiwitten 'ophopen'. Deze zorgen ervoor dat cellen in bepaalde delen van de hersenen niet goed meer functioneren en verstoren hierdoor bepaalde hersenfuncties.

Eigenlijk kan de diagnose Alzheimer pas vastgesteld worden na de dood van een patient dmv hersenonderzoek.

Alle andere vormen van dementie hebben een oorzaak.Wanneer een arts na onderzoek dementie vermoedt, is het van groot belang dat de arts de ziekte verder diagnostiseerd. De arts zan hiervoor de oorzaak of oorzaken van de dementie vast proberen de stellen en hieruit de 'soort' dementie proberen vast te stellen. De oorzaak van de dementie speelt namelijk een grote rol in de verdere behandeling van de dementie. Afhankelijk van de oorzaken van dementie zullen namelijk andere behandelmethoden en medicijnen worden voorgeschreven. Iemand met Alzheimer krijgt natuurlijk niet hetzelfde behandelplan als iemand met vasculaire dementie.

Het is mogelijk dat iemand een of meerdere infarcten, ofwel beroertes, heeft doorgemaakt voor de dementie begon. Vasculaire dementie ontstaat bijna altijd in samenhang met (slag)aderverkalking. Wanneer mensen verouderen worden de bloedvaten nauwer door beschadigingen van de vaatwanden. Hierdoor kunnen stoffen als cholesterol zich aan de ruwer geworden wand van de ader vasthechten, waarna de ader langzaam dicht zal slibben. Hierdoor kunnen uiteindelijk bloedvaatjes volledig afgesloten worden, waardoor een deel van het lichaam geen zuurstof meer krijgt.

Parkison, Creutzfelt-Jacobs, Kosakov kunnen ook veroorzakers zijn...Bij sommige vormen kan er behandeling plaatsvinden, bij Alzheimer nooit.

Hoe dan ook...als je geconfronteerd wordt met dementie in je familie, zie je de aftakeling. Symptomen: het begint met verwarring, gesprekken, afspraken vergeten, dingen verkeerd neer leggen, orientatiestoornissen in tijd en plaats. Er volgt vaak zelfverwaarlozing en belangrijke gebeurtenissen verdwijnen uit het geheugen. Als je moeder/vader dit overkomt, ga je door een hel. Want je ouder is je ouder niet meer...lichamelijk is het dezelfde mens, maar geestelijk zit deze mens gevangen in een wereld die jij niet kent en ook nooit zult begrijpen. Het is niet meer de ouder waar jij met alles terecht kunt, nee jij bent diegene die voor hem/haar moet zorgen... Als je geluk hebt kun je de zorgen delen met broers en zussen.

Mijn ouders zijn dood, gelukkig zonder dementie. ook mijn grootouders zijn alle 4 tot het laatst helder gebleven, 3 ervan tot op zeer hoge leeftijd. Dat maakt de kans op Alzheimer iets kleiner, maar is geen garantie dat ik het niet zal krijgen. Ja, ik heb een dichtgeslibde ader, in ieder geval 1, maar door de bloedverdunners blijft het wel werken hoop ik. Ik heb me verplaatst in iemand die een moeder heeft met dementie en dat leidde tot het volgende gedicht...het is in het Gronings, maar wie de vertaling wil hebben kan me mailen.

Gerimpeld gezicht

Wainig gewicht

Gerimpelde handen

Kunstgebit tanden

Old, mor ook versleten

En huil veul vergeten

Mien moeke, dementie

En wat kwoalen der bie

Staark was ze, woakzoam

Ine is heur veurnaom

Mor dat wait ze nait meer

En n enkele keer

Nuimt ze noam van heur man

Voak is ze in de ban

Van geesten oet verleden

Tied is veurbie gleden.

Zwak is ze, ainzoam

Stil zit ze veur t roam

Gevangen in heur gedachten

Stil stoa ik te wachten

Of ze mie nou herkend,

Nee t is nait bekend

Doe liekst veul op mien opoe

Bin de woorden van mien moe

Bist familie van mie?

Nee, k bin kind van die

Ze kriegt dat nait meer mit,

Terwijl ik doar nog zit

Verlank noar vrouger tied

Moeke aan mien zied

Moeke zunder dementie

Aal heur laaifde was veur mie.

Nou is zai as n kind

Dij gain vreugde vind

Koekjeskrummels op schoot

Zeuren om n plakje brood

Vroagen om roare dingen

Poesje mauw zingen,

Troanen over mien wangen

k Blief noar vrouger verlangen

bij de Amish

In 2009 was ik in Amerika, een compleet andere wereld.

Ontbijten met pancakes, brownies, pumkincakes enz.
Huizen die soms klein lijken maar toch veel ruimte hebben, want onder de grond hebben ze vaak net zo veel ruimte als op de begane grond…er is daar ruimte voor de wasmachine, droger etc..er is vaak een speelruimte, waar een biljart staat, of waar men muziek maakt…grote kamers die niet onder doen voor de andere. En altijd een aparte eetruimte en of aparte ontvangstkamer.En hele grote logeerkamers, Buitenom vaak veel ruimte..maar waslijnen of drogers zie je er niet.

De Amish gemeenschappen: dat is een heel ander verhaal, daar wappert altijd de was. Ik heb daar een Amish dorp bezocht, en ja dan heb je het echt over een andere wereld. Wasmachines, drogers, stofzuigers, magnetrons enz zijn daar in huis niet te vinden.

In 1880 is er een scheiding tussen de Amishvogers geweest. Sindsdien spreekt men van de Oude Amish orde De direkte reden was eigenlijk dat een gedeelte meeging met de industrieele revolutie, men wilde gebruik maken van de moderne technieken zoals electrische apparaten en landbouwmachines, en later ook auto’s. Bij de oude Orde worden geen enkel machine gebruikt. Ook geen gas en elektriciteit. Men verplaatst zich met paard en wagen. De Nieuwe orde gebruiken wel de moderne technieken.





Men betaalt verkoop belasting, maar verder is men van het meeste vrijgesteld. Ook heeft men geen ziektenkostenverzekering, er zijn in de loop der jaren klinieken opgericht om Amish people te helpen in noodgevallen. Amish zijn absoluut tegen verzekeringen en maken ook geen gebruik van uitkeringen, komen daar ook niet voor in aanmerking want ze betalen geen bijna voor niets belasting…

                                                                      belastingvrij



Er wordt gekookt op houtkachels. Deze bevindt zich in de woonkeuken. Verder is er geen verwarming. Het gezinsleven speelt zich hier af. Boven is het zo gebouwd dt men er een grote ruimte van kan maken, want het is de gewoonte dat kerkdiensten op zondag bij een ieder om de beurt in huis gehouden worden, er wordt dan ook voor eten en drinken gezorgd. De kinderen krijgen les in de gemeenschap, en dan handelt het zich om reken, taal en bijbelles. Geschiedenis en aardrijkskunde, engels wordt wel onderwezen, men moet immers ook met niet- Amish mensen kunnen spreken, voor de handel. Verdere vreemde talen komen er niet voor. Er wordt niet naar een middelbare school gegaan. Wel leert praktijkgerichte dingen die ze later nodig hebben voor hun bestaan in de gemeenschap, zoals timmeren, houtbewerken etc. Meisjes leren al heel jong quilten, koken en bakken en braden.

Van oorsprong komen de Amish uit Europa, ze spreken Pennsylvania Duits, wat vaag aan het Duits doet denken. (amerikanen denken dat ze nederlands spreken, want het wordt daar Pennsylvanish Dutch genoemd) In Europa werden ze vervolgd, en vanaf 1737 emigreerden ze naar Noord-Amerika.Ze vestigden zich vooral in Indiana (waar ik was) In Pennsylvania en Ohio, maar ze komen in 22 staten in de USA voor. Hun aantal wordt geschat op 250.000, maar breidt zich snel uit omdat men niet aan geboortebeperking doet.






Amish mensen zijn pacifistisch, ze zullen niet terugslaan als ze geslagen worden, ze laten zich ook nergens voor verzekeren. Ze geloven in God en in het lot…Ze zorgen helemaal zelf voor hun levensbehoeften, eten en drinken van wat hun oogst hun geeft, en bakken ook hun eigen brood.
Men kleedt zich eenvoudig, op de zelfde manier als de Amish dat ook deden in de eerste helft van de 19e eeuw. Amish vrouwen knippen hun haar niet, en Amish mannen dragen een baard vanaf het moment dat ze getrouwd zijn. Dit is verplicht.

Volgens de bijbeltekst 1. Kor.11, waarin staat: Een iegelijk man, die bidt of profeteert, hebbende iets op het hoofd, die onteert zijn eigen hoofd; Maar een iegelijk vrouw, die bidt of profeteert met ongedekten hoofde, onteert haar eigen hoofd leeft men ook...Een vrouw draagt altijd een kapje, ook in de kerk, de man altijd een hoed, behalvetijdens de godsdienstonderwijzing


Als een Amish kind ca 15 jaar is, mag deze een paar maanden leven zoals de gemiddelde Amerikaan ook leeft, daarna moeten ze kiezen, 85% van de jongeren kiest voor de gemeenschap. Als men gekozen heeft voor de gemeenschap dan wordt men gedoopt. Hierbij beloven ze te leven volgens de Amish normen. De jongeren die niet hiervoor kiezen worden veelal verstoten door de gemeenschap, en zijn niet meer welkom in het gezin..
Ook kan iemand uit de gemeenschap, die iets verkeerds doet, met de Meidung (Mijding) te maken krijgen.Dat betekent dat de “oudsten” uit de gemeenschap een straf uitspreken, dat kan kort maar ook heel lang zijn. De gemeenschap moet zo iemand dan compleet negeren…dat kan zelfs in het eigen gezin het geval zijn, ook tussen echtgenoten. Diegene mag zelfs niet mee aan tafel eten en er mag absoluut niet met hem of haar gesproken worden.Er wordt een einddatum bepaald, en wanneer er dan in een dienst openbaar zonde beleden is maakt men weer deel uit van de gemeenschap.





Doordat zich vrijwel geen mensen van buiten de gemeenschap bij de Amish voegen zijn alle Amish-nakomelingen van de kleine groep oorspronkelijke kolonisten en is iedere Amish verwant aan de familie van zijn of haar partner. dat betekent dat men vaak met een familielid (in de verte) trouwt. Hierdoor komen ziektes voor zoals: het syndroom van Ellis-van Crefeld vaker voor, waarbij onder andere dwerggroei als symptomen aanwezig zijn. Ook komen er veel tweelingen voor onder de Amish. Een gemiddeld gezin heeft 8 kinderen, men trouwt jong en de groei is dus snel en groot.Kanker daarentegen komt er weer minder voor dan elders. Er wordt nauwelijks gerookt en gedronken en men stelt zich niet bloot aan de zon. En al hun eten en drinken is biologisch.



Ik was in Shipshewana, een gemeenschap in Indiana. Men leeft daar van de opbrengsten van de oogsten, maar ook van de verkoop van hun eigengemaakte produkten aan toeristen. Denk daarbij aan
jam, gebak, brood , maar ook aan meubels en speelgoed die natuurlijk met de hand gemaakt zijn. Verder zijn er de prachtige Quilts, dit is echt een Amish specialiteit.. . Als er in de Amish gemeenschap iemand trouwt, krijgt men een quilt die gemaakt is door de vrouwen in de gemeenschap. Een quilt was te groot om mee naar Nederland te nemen, ik heb een amish-pop gekocht. In de kleding die de vrouwen daar normaal dragen.

  

mien grunninger spreukenploatjes

Spreuken die ik verzamel en dan soms met PSP verwerk.

hij is een dronkaard

er is niet alle dagen koffie met koek= er is ook wel eens een tijdje geen luxe.

letterlijk: een snakker en blaaskalk zijn ook geboren met een blote kont.
dus: zo iemand hoeft zich ook niets te verbeelden

letterlijk: ruige zwijnen groeien het best....

met andere woorden: al te hygiënisch kan ook wel eens de verkeerde kant op werken

letterlijk vertaald: als je het paard achter de wagen spant moet je hem zelf trekken

dus: als je het niet goed aanpakt heb je meer werk

laat je niet kisten

                                              doe wat je moet doen goed...altijd doorzetten

leef vandaag, niet voor morgen. Morgen wordt het weer vandaag

                                                    ik heb geen ochtendhumeur,
                                                    ik wil alleen geen gezeur in de ochtend

                 

                 haat en nijd is zonde van je tijd

                                             













               ieder pondje gaat door het mondje

            het gras bij de ander is altijd groener

letterlijk vertaalt: het vetste ligt altijd op andermans schotel

         van andermans spullen is t gebruik makkelijk

letterlijk: van iemands anders kaas is het makkelijk om grote plakken te snijden