20 kinderen

En de kinderen stapten in de vroege ochtend de schoolbus in, zoals elke schooldag.
De een had zich moeten haasten, de andere had rustig ontbeten, pratend met mamma over wat ze na schooltijd gingen doen. De een was stil in de bus, de andere schopte lol...
De leerkrachten waren er klaar voor, zich al verheugend op het weekend...
De school, hun veilige haven,  bezig met de kerstvoorbereidingen, het is immers Amerika en dat wordt groots aangepakt...misschien zongen ze hun Christmas carols, wie zal het zeggen?
En ineens klinke er schoten, en er zal voor hun nooit meer Kerstmis zijn...En diegenen die overbleven zijn levenslang getraumatiseerd.. En de moeders van de kinderen die gespaard bleven? Levenslang in onzekerheid...

Een van de moeders

Het is vroeg in de morgen,

Je maakt je wat zorgen

Wat je allemaal nog moet doen

Maar je geeft je kind een zoen

Een beetje vaag in je gedachten

Zie je je kind op de schoolbus wachten

Maar het is van goede zin,

En kordaat stapt ze in.

Het is net na de middag,

En net als iedere dag

Denk je vaag aan je kind

Dat haar school zo leuk vind.

De dag is zo heel gewoon

Maar plots: de telefoon

De wereld staat even stil

Je wankelt en geeft een gil

Een twintigjarige idioot

Schiet zomaar een aantal kinderen dood

Je krijst, en denkt aan je kind

Hoe je die  terug vindt.

Je hoopt, huilt, denkt en bid

Dat jou kind er niet bij zit

En nooit meer heb je de zekerheid

Van een kind in veiligheid