adhd enzo

Interessant programma gezien:

Hieronder een beschrijving en daaronder mijn idee hierover…





Etiketkinderen, vanavond te zien op Nederland 2.
30 jaar geleden waren er nauwelijks kinderen met etiketten in de klas. Historica Angela Crott onderzocht hoe opvoedboeken van de afgelopen eeuw het gedrag van jongens in de klas beschrijven in haar proefschrift: Van hoop des vaderlands naar ADHD’er. Volgens Crott werd gedrag dat we nu zien als afwijkend, vroeger gezien als normaal jongensgedrag: “Nu wordt het gedrag vooral op school gezien als lastig.”

Paul Helders is emeritus hoogleraar kinderfysiotherapie. Hij heeft jarenlang kinderen in zijn spreekkamer gezien van wie de ouders vermoeden dat er psychisch en lichamelijk iets mee is omdat ouders steeds meer het perfecte kind verwachten. Helders: “Er is zeker ADHD, er is zeker dyslexie, er is zeker DCD, asperger, you name it. It’s real, het is geen flauwekul. De vraag is of het er in die enorme omvang is.“ Emeritus professor Helders waarschuwt ervoor dat kinderen zich niet allemaal in hetzelfde tempo ontwikkelen en dat kinderen daar niet meer de tijd voor krijgen.

Directeur Herman Godlieb van basisschool ‘de Linde’ in Nieuwe Pekela zit al 38 jaar in het onderwijs. Volgens Godlieb is de overheid de afgelopen jaren meer eisen gaan stellen aan de toetsscores van scholen. Scholen en kinderen staan hierdoor onder druk waardoor meer kinderen gezien worden als probleem. “Vandaag de dag ligt er die massieve druk van er moet gepresteerd worden. Dus is er ook de druk vanuit school om dat heel goed te bekijken en extern onderzoek aan te vragen om precies te weten of wij er alles uit halen wat er in zit.” Uit het extern onderzoek volgt vaak een etiket.

Een van de mensen zegt op een gegeven moment: vroeger had je scholen met jongens en meisjes die hun eigen gedrag vertoonden en duidelijk andere interesses hadden. Jongens waren duidelijk veel luidruchtiger dan meisjes. En dat is natuurlijk waar. Op mijn kleuterschool speelden de meisjes in de poppenhoek, en jongens speelden met auto’s. De kleuterschool was de voorbereiding naar de “grote school” De nadruk lag nog op het spelen, en spelenderwijs werd er wat geleerd. Op de grote school leerde je lezen en schrijven en rekenen. En zo langzamerhand kwam er telkens wat bij. En over het algemeen konden kinderen dat tempo goed aan. In de lagere klassen had je juffen en in de hogere klassen had je meesters. Dat was denk ik niet geheel toevallig, want grotere jongens hadden wel de strakke hand van de meester nodig. Er was discipline en er werd van een kind verwacht dat hij oplette, en dan aan het eind van de zesde klas werd er beslist wat je verder ging doen. De uitblinkers naar de HBS als de ouders daar achter stonden en de doorsnee leerling naar de MULO, ook kon je als meisje kiezen voor de Huishoudschool, maar veelal werd dat gekozen door hen die wat minder goed leerden.Jongens konden ook kiezen voor de ambachtsschool, waar je dan een vak kon leren. Je had in die tijd natuurlijk wel eens een kind dat bleef zitten, en ook wel eens een leerling die het echt niet redde wat de schoolprestaties betrof, maar dat was een enkeling. En dat enkele drukke kind dat er in een klas zat werd wel in toom gehouden (al dan niet op de juiste manier). En een kind dat een tijdje niet mee kon komen kreeg bijles nadat de onderwijzers met de ouders onderzocht had waar de achterstand vandaan kon komen.



Uit dit programma bleek dat er nu soms 7 kinderen in 1 klas zitten met een bepaald syndroom.

Volgens de professor zijn al die afwijkingen” aanwezig, maar hij vraagt zich af in hoeverre het reëel is Net als een paar andere deskundigen denkt hij dat kinderen zich niet allemaal in het zelfde tempo ontwikkelen, dat ouders dan geadviseerd wordt om hun kind te laten onderzoeken. Vaak komen ze dan bij een bureau terecht dat ook gelijk de oplossing biedt, waardoor ze er natuurlijk aan verdienen. Het etiketje is dan geboren. Het blijkt dan heel vaak om kinderen te gaan, bv bij ADHD die thuis helemaal niet druk zijn. Volgens de directeur van de school in Nieuwe Pekela begint de druk al in de kleuterschool…er wordt daar zo veel verwacht van een kind. Ze worden getest, en dan blijkt een gedeelte onder de maat te zitten, ouders denken dan al snel dat het niet goed gaat met hun kind, soms omdat de leerkracht daar zo overtuigend over spreekt dat ze er maar al te graag iets aan willen doen, want hun kind kan toch niet onderdoen voor het gemiddelde kind? In mijn ogen kan het wel eens precies andersom zijn, het kind in kwestie is een heel normaal kind, maar door de druk en het gezeur eromheen gaat hij in de contramine..en voor je het weet zit hij/zij aan de Ritalin. Ja en dan krijg je vanzelf een rustig kind, een kind dat misschien wel gepest wordt vanwege zijn etiketje.





Scholen krijgen veel folders van bureaus die onderzoeken en therapieën aanbieden. Antoinette Schildkamp, directeur van basisschool ‘het Zeggelt’ in Enschede, wordt overspoeld met brochures: “De folders en mailtjes die ik wekelijks binnenkrijg, het is heel erg. Het maakt niet uit welke stoornis of welk probleem een kind heeft, voor ieder probleem is een therapeut te vinden.



ADHD of welk etiketje dan ook, is een medische kwestie. Ga in ’s hemelsnaam niet in zee met al die enge bureautjes, Ga het hele medische circuit af, doe desnoods een second opinion. Een moeder heeft in het algemeen een hele goede intuïtie waar het haar kind betreft. Is je kind druk, of is het juist dromerig? Het kan een tijdelijke kwestie zijn. Kijk uit met medicijnen, ze kunnen echt schade aanbrengen.



Het gebruik van geneesmiddelen bij ADHD stijgt onverminderd snel. In Nederland is het aantal recepten tussen 2002 en 2007 verdrievoudigd naar ruim 600.000. Maar ADHD-pillen zijn geen onschuldige snoepjes. Europa is bezig met een veiligheidsonderzoek.

De ADHD-epidemie rukt op. ADHD-pillen worden aan steeds jongere kinderen gegeven. Medicamenten als Ritalin en Concerta (met de actieve stof methylfenidaat) zijn stimulerende middelen die net zo op de hersenen inwerken als amfetamines en cocaïne.

De European Medicines Agency (EMEA) in Londen, de Europese tegenhanger van de Amerikaanse geneesmiddelenautoriteit Food and Drug Administration (FDA), onderzoekt de veiligheid van de in Europa goedgekeurde medicamenten die methylfenidaat bevatten. „De Europese Commissie heeft deze veiligheidsprocedure opgestart vanwege risico’s op hart- en vaatziekten en herseninfarcten”, zegt Monika Benstetter van EMEA.

In het voorjaar van 2007 drong de FDA er al bij de fabrikanten van ADHD-geneesmiddelen op aan in de patiëntenbijsluiters te wijzen op risico’s als hart- en vaatproblemen en psychiatrische nevenwerkingen die met het gebruik van de pillen gepaard kunnen gaan.

Vroeger was niet alles beter dan nu. Heel veel dingen zelfs niet. Maar zulke enge dingen hadden we toen gelukkig nog niet.

“