vandaag heb ik kat gegeten

                                                                              

                                                     


Vandaag heb ik kat gegeten..

Ineens waren ze er. Duitse troepen die Leningrad omsingelden…Leningrad had 2,5 miljoen inwoners.  De bevolking was compleet verrast niemand kon er in noch eruit..  het was 8 september 1941.

Drie maanden later is de stad een grote witte wereld met brandende huizen door bombardementen en ligt de stad vol met lijken, gestorven door honger en kou…

Ik kijk naar een documentaire van Holland Doc.

Er zijn naar schatting wel een miljoen mensen omgekomen..De Russische Geheime Dienst heeft talloze documenten waarvan af en toe iets vrijgegeven wordt…en er zijn talloze dagboeken indertijd geschreven,

Een van de vrouwen in de documentaire vertelt: toen het winter werd. De mensen stierven Maar bij bosjes, door honger en uitputting. Haar zusje stierf. En op een dag ook haar moeder, die naast haar in bed lag. Ze heeft 6 dagen naast haar geslapen en haar moeders handtekening nagemaakt zodat ze de broodbonnen nog kon innen..Ze was toen 10 en ging bij de buren wonen..

De lijken werden verzameld en van de meesten weet men niet waar ze begraven zijn.

Een man leest een brief voor…ik word een beetje misselijk, want bij de passage: ja, waarde vriend, en toen hebben we kat gegeten..het vlees was mals en heerlijk om te eten. De man vertelt: Ik nam me voor om na de oorlog ook kat te gaan eten, maar heeft dat nooit gedaan.

De vrouw van hierboven vertelt, op een dag kwam Streepje langs lopen, streepje was de kat uit de buurt, mijn moeder gaf hem vaak te eten voor de oorlog. Ik streelde hem, wilde dat ik hem iets lekkers kon geven.  Maar er was niks, en ik heb hem vastgehouden en de buurvrouw heeft zijn kop er af gehakt…Ik ben nu bijna 80, en heb niet lang meer. Ik zie op tegen de andere wereld…ik heb gezondigd. Ik heb gepraat met een priester en hem gevraagd of hij het  gehoord had van de vrouw met de 2 dochters waarvan er 1 stierf. Koud lag ze de hele winter in de voorkamer, en iedere keer sneed de moeder iets van haar af en kookte ze er soep van om haar andere dochter in leven te houden, “wat denkt U? is dit zondig of is dit liefde?’ De priester antwoordde “Kannibalisme is strafbaar en dus zonde….De vrouw zelf geloofde dat het liefde was. Er zijn enorme dossiers door de Russische geheime dienst uitgegeven of uitgelekt, dat mensen sneden aan doden, om te koken, en zelfs over de 300 dossiers over mensen die andere mensen vermoorden om ze   op te eten… Het beleg duurde 2 jaar en 4 maanden..

Ik kan me er niks bij voorstellen, kat op je bord? Of je dode kind eten? Nooit denk je dan…

Maar weet ik veel? Ik ben een kind van na de oorlog, opgegroeid in luxe..okay, opgegroeid met een boterham met hagelslag en eentje met kaas, glas melk erbij, kopje thee. Warm eten: aardappels, groente,worst of gehakt en op zondag  soep, aardappels, groente  stukje vlees en saroma na..van al die buitenlandse dingen hadden we nog nooit gehoord en uit eten gaan wisten we niet eens wat het was…en zo zal het voor de mensen in Leningrad ook ongeveer zo’n leven geweest zijn. Kinderen speelden met elkaar op straat, het was warm en veilig en ’s avonds was er eten en de gezelligheid van het samenzijn. En ineens was dat voorbij, de winter viel in, het vroor 30 graden en mensen stierven, de stad was bezaaid met lijken en de huizen stonden in brand…En honger alom, en wat doe je dan? Ga je dan katten vangen? En erger nog mensen vermoorden om ze op te eten? Ik zou het niet weten en meer dan dankbaar dat ik het ook niet hoef te weten…..

Anna Reid (1965) laat aan de hand van onopgesmukte dagboeken het morele menselijke verval zien dat gepaard gaat met honger.