En dan zit de lagere school erop…
Middelbare scholier. Wat klinkt dat groot.
Vanaf de peuterschool op 4 km afstand van je huis in
Borger naar school. Eerst gebracht, maar toen je zusje en broertje nog gebracht
werden koos je er voor te gaan fietsen.
Moeiteloos van klas naar klas…altijd mooie cijfers, en je
hoeft er niks voor te doen, heel anders dan je zusje, 2,5 jaar jonger, maar
veel moeilijker om een goed cijfer te halen en ook meer moeite met de omgang
met medeleerlingen.. In groep 8 moet je kiezen welke school je wil gaan
volgen…wordt het een school in dezelfde plaats of een school 22 km verderop. Je hebt
inspraak, en gaat met je moeder diverse scholen bezoeken. En het wordt een
school 22 km
verderop..Je weet ook dat je dagelijks dat stuk moet fietsen maar vindt dat
geen probleem en als je eerst naar de plaats van de vorige school fietst dan is
er een hele groep die met je mee fietst..Maar nu weet je al dat er straks
mensen afhaken om met de bus te gaan als het koud en guur wordt. Jij weet heel
zeker dat je wil blijven fietsen, maar je moeder denkt aan sneeuw en gladheid,
en ziet het niet zitten dat je alleen gaat. Je bent ook nog maar 12.
Het eerste cijfer waar je mee thuis komt is een 9, en ach je
bent niet anders gewend. Maar dan is het tweede cijfer een 7. Sip kom je
binnen, en vertelt het je moeder die er heel nuchter op reageert..En dan kom je
met een lijstje franse woorden, alle woorden goed maar ja de lidwoorden die er
voor moeten staan niet. Goh zeg je, dat zal ik dan moeten leren…Tja zegt zijn moeder:
dat ben je niet gewend, al die negens en tienen van de lagere school waaiden je
zo maar aan. Maar dit is een gymnasium en dat vraagt wel even iets anders…en
bij zichzelf denkt ze: Ja jochie dat zal wennen worden..En nu is het al
herfstvakantie, maandag weer die 22
km fietsen. Ik denk, een jongen die ervoor kiest om
iedere dag 22 km
(4 extra heen en terug om samen met anderen) te fietsen) die redt het wel.