berichtje

Ach heb niet veel te melden... het leven kabbelt maar voort. Nou ja kabbelen, het laatste half jaar is wel voorbij gevlogen. Eerst allemaal toestanden met intensive care... Eerst mijn oom, toen mijn tante, ondertussen ook de buurman. En dan zie je hoe oneerlijk het leven is. Mijn buurman overleed op zijn 56e verjaardag. Gelukkig getrouwd, geadoreerd door zijn kinderen, en mijn oom 76 jaar oud, kind nog kraai overleeft 2 hartstilstanden, en wordt afhankelijk van ons. Ondertussen overlijdt een andere tante, weliswaar 87 jaar oud maar wel volkomen plotseling.
We hebben wat voor onze kiezen gehad... eerst al die beslissingen voor de oom, 2 begrafenissen in 1,5 maand. Dan het zorgen dat oom in een bejaardenhuis komt, zijn hele huis leeghalen wat een giganische klus was.. Met de kerst een week loge's gehad, mensen die we niet eens kenden maar waar het enorm mee klikte. Tussendoor weekends waarin Brian en Ima hier waren, en daar een kleine week geweest omdat Ima en ik kaarten hadden voor de geweldige musical Joseph, dit was in Utrecht. En in maart nog 8 dagen naar Malta, en dat is denk ik de redding geweest want daar kon ik weer op adem komen. Het was er heel mooi weer en dat was natuurlijk geweldig na die vreselijke sneeuwmaanden hier. Ima is een leuke meid om een weekje mee door te brengen. Wat hebben we het getreoffen met zo'n schoondochter. Vandaag zijn ze teruggekomen uit Suriname, 23 april konden ze gelukkig toch vertrekken, weliswaar met 1,5 uur vertraging. Toen ze in Paramaribo aankwamen hebben ze gebeld, ze mochten het vliegtuig niet uit. Bommelding, vals natuurlijk maar het kostte weer 2 uur, en wij hier in de zenuwen zitten. Ze hadden verteld dat ze ook naar Frans Guyana zouden gaan, dus toen zaterdag in Suriname een vliegtuigje neerstortte dat daar vandaan kwam zaten we weer in de zenuwen, en natuurlijk konden we ze niet bereiken want de oenen hadden hun mobiel uit. Gelukkig kregen we Yvonne, (Ima's moeder) zondag tegen twaalven aan de lijn, bleek dat ze er helemaal niet heengegaan waren.
Brian heeft Imanuella officieel ten huwelijk gevraagd, dus ms hebben ze een trouwdatum. Zaterdag komen ze..ook nog voor Jan zijn verjaardag. Jan is 68 geworden, en dit keer waren Els en Lilia en Dennis erbij. Hebben ons een weekje gezelschap gehouden en was weer leuk. Op de eerste zaterdag was er bloemetjesmarkt in Veendam, Stephanie heeft Lilia er rondgeleid, ik heb ondertussen wat anders gedaan en heb ze later opgezocht...Het regende dat het goot. Het is tot aan gisteren koud gebleven. Maar ik kreeg 15 mei een mail van Helga die in Ora in Italie woont en die klaagde ook steen en been over het koude weer daar. Maar het weer is echt in de war, maar tot en met zondag blijft het hier mooi weer. Er staat nog steeds een hoop wind, hopenlijk gaat dat toch wat liggen.
En dan hoop ik dat ik eindelijk me wat prettiger ga voelen, ben behoorlijk depri...
het gaat zelfs opvallen, kreeg er zaterdag in Delfzijl al een opmerking over, dat ik zo ernstig was... en vandaag weer op de jeu de boulebaan. En het voelt ook echt zo...
Gelukkig staan er leuke dingen te wachten... Reisje van de jeu de boules.. wat ik ook tussendoor nog geregeld heb. Varen op de Westerwoldse Aa, dan lunchen in Duitsland, 's middags een rondrit met een nostalgische bus met een gids en tegen vijf uur warm eten en tegen 7 uur in de avond weer thuis. De belangstelling voor de jaarlijkse reis is nog nooit zo groot geweest dus ik ben wel een beetje trots.
Als het dan weer weekend is gaan we naar Noordwijkerhout, waar Gerard en Toos en Jos en Thea ook zullen zijn met een aantal Bolleboompjes. Vorig jaar in Wijk bij Duurstede was het bijzonder gezellig en dat zal het nu vast ook wel weer zijn.
Lekker ontspannen...thuis lukt me dat niet.
Voor nu heb ik wel even mijn best gedaan... ga nu proberen om verder in mijn boek te lezen. Een Baldacci deze keer.

65 jaar later

65 jaar later


kom vanavond met verhalen
hoe de oorlog is verdwenen
en herhaal ze honderd malen
en alle keren zal ik wenen
leo vroman



De Tweede Wereldoorlog was veruit het meest dodelijke conflict dat ooit op de Aarde heeft plaatsgevonden. Tientallen miljoenen doden waren het gevolg van conflicten over de hele wereld.
De totale verliezen in mensenlevens wordt geschat op ongeveer 72 miljoen. Hieronder zijn ongeveer 47 miljoen burgerslachtoffers, inclusief ongeveer de twintig miljoen die tijdens de oorlog doodziek werden.

Sommigen van ons vinden dat we hier niet meer bij stil moeten staan, maar moeten we al diegenen die voor onze vrijheid gevochten hebben niet voor altijd dankbaar zijn, moeten we al die onschuldigen die vanwege ras, kleur of geloofsovertuiging niet als voorbeeld houden, zodat dit nooit meer gaat gebeuren?

en vier dan de dag van de vrijheid in het besef dat het ook anders had kunnen aflopen...

Vrij zijn is ruimte hebben,
adem kunnen halen.
Leven zonder beperkt te worden.
Bevrijd jezelf diep van binnen.
Sta jezelf toe vrijheid te voelen.



www.liedvandevrijheid.nl